Het Centraal aanspreekpunt voor rekeningen en financiële contracten (CAP) is een financiële databank bij de Nationale Bank van België. Ze werd in 2011 opgericht en bevat een overzicht van binnen- en buitenlandse rekeningen en bepaalde financiële contracten die in België bij financiële instellingen (banken, beursvennootschappen, verzekerings- en leasingmaatschappijen, ...) aangehouden worden, zowel door inwoners van België als door niet-inwoners.

De financiële instellingen zijn sinds 2011 al wettelijk verplicht om aan het CAP de nummers van alle Belgische rekeningen door te geven die op enig ogenblik tijdens het afgelopen kalenderjaar bestaan hebben. Ook moeten ze bepaalde financiële contracten (bv. effectenrekeningen, hypothecaire kredieten en levens- of beleggingsverzekeringen type Tak 21, 23, 25 of 26), samen met de identiteit van de betreffende rekeninghouder(s) of (hoofd)contractant(en) doorgeven. De saldi van die rekeningen moesten tot kort geleden nog niet worden doorgegeven.

Vanaf 1 januari 2022 komt daar verandering in en moet jaarlijks heel wat meer informatie worden doorgegeven aan het CAP door de financiële instellingen:

• de saldi van bank- en betaalrekeningen op 30 juni en 31 december;
• de geglobaliseerde (lees: totale) bedragen per cliënt van beleggingscontracten en aanverwante contracten op 30 juni en 31 december;
• de geglobaliseerde bedragen per cliënt van levensverzekeringspolissen van het type Tak 21, 23, 25 en 26 op 31 december.

Bovendien moeten ook retroactief de saldi en de geglobaliseerde bedragen van 2020 en 2021 gemeld worden.

Voornamelijk tal van overheidsdiensten hebben toegang hebben tot het CAP, onder meer:

• alle fiscale invorderingsdiensten; 
• de controlediensten van de btw en douane en accijnzen;
• Vlabel; 
• het gerechtelijk apparaat (onderzoeksrechters, politie- en correctionele rechtbanken, enz.); 
• verder ook de notarissen voor aangiften van nalatenschap; 
• en de Cel voor Financiële Informatieverwerking (CFI), de zogenaamde antiwitwascel. 

De fiscus mag echter niet zomaar het CAP raadplegen. Net zoals bij een bankonderzoek vroeger al het geval was, kan de fiscus slechts in twee gevallen de toestand van uw bankrekeningen en financiële contracten raadplegen:

• Wanneer er reeds vooraf duidelijke aanwijzingen van fiscale fraude bestaan (meestal na een voorafgaande gewone fiscale controle). Het mag daarbij niet gaan om vage aanwijzingen of eenvoudige vermoedens. De fiscus moet concrete aanwijzingen hebben. 
• Wanneer iemand zijn belastingen niet (tijdig) betaald heeft.

De fiscale administratie weet vandaag dus niet noodzakelijk meer dan vroeger over uw financiële toestand, maar de procedure om er inzage in te krijgen is wel vereenvoudigd.